Bitmeyen bir yolda ümitsiz yolcuyuz,
Düşe kalka giden kervanımız var.
Geriye donup bakmaksa ıstırap,
Mazide kaybolan gençliğimiz var.
Ne ilk ne son yolcuyuz bu yolda,
Dinmeyen hasrettir dökülen feryada.
Hayatın kanunu yaşamak olsa da,
Zalimin zulmü ile yaşarken ölmüşüz,
Sanki bu dünyaya dert için gelmişiz.
Bu yolda yolcudur ümitsiz sevenler,
Bu yolda yolcudur hayata küsenler,
Bu yolda yolcudur çilekeş garipler,
Sevdayı yüklenmiş gözlerde keder var,
Bizi ancak bizim gibi düşen anlar.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder