Ben ağlarım bazen böyle sebep gizli içerimde,
Kötü kader bırakmıyor yakamı elinden.
Dertler sanki boyun borcu, felek yerden yere vurdu,
Bir kalpsize inanmıştım ele yar oldu.
Bazen bir his derki bana, öl de kurtul şu azaptan,
Bir kalpsize sabredilir mi aynı dünyada olmaktan.
Ağaran saçlarını mı, mahvolan gençliği mi,
Seyretmek mi yaşamaktır baktığın aynalardan.
Yine de olmuyor işte istesen de gidemezsin,
Hiç görmemek korkusu varya, bile bile ölemezsin,
Terk edilsen de.
Bazen hayal gerçek gibi, atar beni ta maziye,
Bu gözyaşları olmasaydı dönerdim deliye.
Sürünüp de gidiyorum, mutluluk yok hayatımda,
Dertlerimin tek çaresi gözyaşlarımda.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder