Çocukluğumu hatırlarım hep tekme tokat,
Dilimde sevinçler olurdu feryat.
Küçücük yüreğimde acılar kat kat,
Gözyaşı olurdu yanaklarımda,
Kaybetmek kaderdir sanki alnımda.
Bunca yıl geçti de sanki ne oldu,
Kaybetmek yine de kaderim oldu.
İnanıp da sevdim bir vefasızı,
En güzel ödülü terk etmek oldu.
Ben hep kaybettim bütün ömrümce,
Çocukluğum gençliğim sanki işkence,
Ne zaman erişsem bir an sevince,
Engeller yükselir yollarımda,
Mutluluğum uçar avuçlarımda.
Bunca yıl geçti de sanki ne oldu,
Kaybetmek yinede kaderim oldu.
İnanıp da sevdim bir vefasızı,
En güzel ödülü terk etmek oldu.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder