Adnan Şenses - Dost Bildiklerim

Sanırdım gündüzdür onlarla gecem
İçimde ümitti dost bildiklerim
Ne zaman yıkılıp yere düştüysem
Bırakıpta gitti dost bildiklerim.

Nerde o sözlere kandım günler
Her gülen yüzü dost sandığım günler
Acıdan kahrolup yandığım günler
Beni benden etti of dost bildiklerim.

Korkar oldum bana dostum diyenden
Varsa varolandan yoksa gidenden
Ne onlardan eser kaldı ne benden
Beni benden etti dost bildiklerim.

Meydana çıkalı asıl çehreler
Aydınlanmaz oldu artık geceler
Yalanlar tükendi indi maskeler
Beni benden etti dost bildiklerim.