Kağıt evler içinde,
Ateş
yakmak gibi ısınmak için.
Sana
gelmek böyle işte,
Parçalanmak
milyon kere.
O iğne
sessizliği,
Bir terzi
ağzındaki.
Sensiz
olmak böyle işte,
Niye
böyle, niye?
Ah
olmuyor,
Ne yapsam
olamıyor,
HEp buzlu
yolların,
Yürünmüyor,
yürünmüyor.
Ve sen en
yanlış kadın,
Sende
kalmak bile bile,
Yüzünü
çizmek gibi su üstüne,
Adını
anmak gizlice.
Kağıt
evler içinde,
Yanmış
her şey düşler bile.
Peki sen
en yanlış kadın,
Nasıl en
çok sen acıttın?
Ah
olmuyor,
Ne yapsam
olamıyor,
Hep buzlu
yolların,
Dönülmüyor,
dönülmüyor.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder