Erkin Koray - Hayat Katarı

Hayat katarının ta en arka vagonunda yolcuyum
Başımda bere elimde sarı madenden bir boru
Deli gibi gidiyorum katarın gittiği yere doğru
Çöh, çöh, çöh, çöh.

Hayat katarının ardına bağlı vagonda yolcuyum
Başımda bere elimde boru gidiyorum
Katarın gittiği yere doğru
Çöh, çöh, çöh, çöh.

Hayatta her merhale bir istasyon
Bir durak yeri
Durmak istiyor katar bu istasyonlarda
Dinlenmek istiyor
Fakat ben
Acelem ne bilmem
Sarılınca elimdeki boruya
Üflüyor, üflüyorum
Düüt
Ve duyar duymaz bu sesi önde lokomotif arkada vagonlar
Sarsıla sarsıla ileri atılıyorlar
Çöh, çöh, çöh, çöh.

Nereye gider bu katar?
Diyorlar ki niceleri gittilerde bir daha geri dönmediler
Fakat neden niçin bilmem
Boruya üflüyorum gene ben
Düüt
Ve katar hızlanıyor yeniden
Çöh, çöh, çöh, çöh.

Ateşçi aman yollara dikkat
Elindeki kömürleri idareli at.

Lokomotif yorgun argın kemiriyor mesafeleri
Mesafeler tekerleklerin altında eriyor sanki
Çöh, çöh, çöh, çöh.

Biliyorum ilerisi uçurum
Fakat sen yürü yavrum
Gerisi beter, gerisi malum
Gerisi beter, gerisi malum.