Zeki Müren - Dost Bildiklerim

Sanırdım gündüzdü onlarla gecem
İçimde ümitti dost bildiklerim
Ne zaman yıkılıp yere düştüysem
Bırakıp da gitti dost bildiklerim.

Nerde o sözlere kandığım günler
Her gülen yüzü dost sandığım günler
Acıdan kahrolup yandığım günler
Terk edip de gitti dost bildiklerim.

Korkar oldum bana dostum diyenden
Yoksa yok olandan, varsa yiyenden
Ne onlardan eser kaldı, ne de benden
Beni benden çaldı, dost bildiklerim.

Meydana çıkalı asıl çehreler
Aydınlanmaz oldu artık geceler
Yalanlar tükendi, indi maskeler
Beni benden çaldı, dost bildiklerim.