Ankaralı Namık - Atım Kara

Şşşşşşş

Uyuma dayı paranı çalarlar.

Çakı, çakmak,

Ayna, tarak,

El feneri, bel kemeri,

Bebelere balon,

Leğenci geldi hanım.

Atım kara.

Hüüüüüü,pursssss

Pardon siyah,

Hatta simsiyah yeni boyattım.

Ben kara amman amman,

Aman vilayetim koçlar,

Ankara vay vay,hopaaa

Dayı, sizin orada bi ufağa ne yazıyorlar dayı?

Ankara bizim,

La bize her yer Ankara.

Eylemez de vay koçum,

Toplayın da göçüp gidek,

Pavyonlarlara koç, ahaaa.

Ona öyle demezler,

Peynir ekmek yemezler,

Alkışlamayan öğrencileri,

Bağlamacılar sevmezler.

Elleri havaya kaldırıyoruz,

Birbirine çarpıyoruz.

Napıyormuşuz?

Anamızı cep telefonundan arıyormuşuz.

Atım düldül,

İuuuuu, harrrrç, harrrç, oooooo

Ben redkit amman amman.

Pampam rack you rack you.

İii youuu

Arkamızdan kovalıyor,

Daltonlar vay vay hopaa.

Dayı, kon ekmeğe masrafınan olur mu dayı?

Uykuyu da unuttuk amman amman.

Gözünün çapağını sil gözünün çapağını.

Mekanımız oldu koçum,

Pavyonlar vay vay hopaa.

Misafir ol gel bana,

Turşu kuruyom sana,

Param pulum yok yavrum,

Yazdıracaz bakkala.

Sakız da çalarız.

Ohooooo

Hahaha, dur yavaş.

Neyse, hadi toplayın gidiyoz.