Yıldırımlar düşseydi bile,
Çekinmezdim ürpermezdim.
Canım yansaydı köz ateşlerde,
Aldırmazdım dert de etmezdim.
Fırtınalar, tufanlardan,
Hiç korkmazdım hiç ürkmezdim.
Şimdi hafif bir yel esse,
Üşüyorum anne, anne.
Kimse senin gibi asla,
Sevemiyor, şefkat vermiyor.
Kimse senin gibi asla,
Saramıyor, huzur vermiyor.
Neredesin bunca sene,
Bilsen nasıl muhtacım sevgine,
Bütün gün ellerim açılır göklere,
Seni son bir kez göreyim diye anne.
Sen var iken keder,derdi,
Hiç tanımaz hiç de bilmezdim,
Sen var iken gamı, kasaveti
Hiç hissetmez hiç de görmezdim.
Yokluğunla koptu gitti,
Parçalandım bittim, anne, anne,
Sanırsın dağ çöktü kalkmıyor,
Yüreğimin üzerinde anne.
Sen var iken keder,derdi,
Hiç tanımaz hiç de bilmezdim,
Sen var iken huzurluydum,
Kar yağsa da üşümezdim.
Öksüz kalmak ne kadar zor,
Dayanılmaz ne dertmiş anne,
Sanırsın dağ çöktü kalkmıyor,
Yüreğimin üstünden anne.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder