Hakkı Bulut - Ne Yaptım Ben Sana

Ömrümün manası, hayatımın gayesi,

İtiraf etsem etmesem de bunca yıldır,

Acaba bu sevgiye değer miydi bu dediğim,

Ama  yinede yüreğimden söküp atamadığım,

Kalbimin hicran yarası, hicran yarası.

Keşke de o yılları, hiç ama hiç yaşamamış olsaydık,

Ve izleri bu güne taşınmamış olsa idi o günlerin.

Keşke de o bakışlarda, hiç ama hiç birleşmemiş olsaydık,

Ve ruhumu yerinden sökmemiş olsa idi o güzel gözlerin.

Ömrüm ömrüm.

Hiç mi manası yok hiç mi anlamı yok,

Duyduğun bunca feryat bunca haykırışın.

Kimdir bu be kimdir, kim hangi nedendir,

Seni benden böylesine uzak tutan,

İzahı ne böyle duyarsız davranışın.

Gittiğin günden beri öylesine koptum ki hayattan,

Tutunmak öylesine zor ki yaşama.

Ah bir bilebilsen nasıl mutluluğa kavuşurum,

Nasıl can gelir yeniden canıma bir anda çıkabilsen karşıma.

Biliyor musun kaderim bunlar değil bunlar değil,

Beni her an ağlatan zamanlı yada zamansız ta derinlerden hıçkırtan.

Bunlar değil güzel varlığım vallahi bunlar değil bunlar değil,

Bana her gün en acı ölümlerden de beter ölümleri arattıran.

Hani şu bilinemezliğin şu cevapsızlığın yok mu,

Hani bunca haykırışıma tek bir yanıt dahi veremezliğin suskunluğun yok mu,

Beni çıldırtan işte bu, bu, bu budur çocuklar gibi her an ağlatan.

Burdayım hayattayım, diyebilmek bu kadar ağır bu kadar zor mu.

Öylesine ürpertiyor ki beynimde ki endişelerim, hissettiğim korkum,

Ya sen bu dünyada değil misin ömrüm, hayatım, varlığım ,ruhum

Yok yaşıyorsan eğer bu ne kin, bu ne öfke ne yaptım ben sana ne, ne, ne,

Allah’a revamıdır böylesine zulüm etmen,taparcasına seni sevene.

Biliyor musun kainatım, bu aşkın sırrını öğrenen,

Belki beni ayıplayacak, belki de suçlu görecek.

Herkes kendi değer yargılarınca yargılayıp,

Belki de bu adam cehennemliktir diyecek varsın desinler be.

Ne çare ki herkes her şeyi biliyor,

Biliyor da bilmiyor ruhumun fırtınasını, kalbimin ağrısını,

Herkes her şeyi hissediyor,

Hissediyor da hissedemiyorlar yüreğimde yarattığın o yangının sonrasını.

Beni bir tek sen anlarsın sen, sen,

Ne çare ki sende ya bu dünyada yoksun,

Bilmiyorsun verdiğin hasretin ruhumda yarattığı azabın zerresini.

Yada kalbin taş kEsilmiş insafsızca karartıp duruyorsun her gün,

Hayatımın umut çırasını varlığımın yaşam çırasını.