Bu hasretler feryatlar, hep senin eserin,
Gözyaşları içinde her gün tükendim.
Bir zamanlar dünyaya, gülerek bakardım,
Şimdi karanlıklardan kurtulmuyor gözlerim.
Gözüm uyku görmüyor gönlümün feryadından,
HEr gün sürükleniyorum dertlerin ırmağından.
Madem sana kavuşmadan göçmek varmış kaderimden,
Belki mutluluğu bulurum mahşerin kollarından.
SEn değilsin günahkar yaşadığım azabın,
CEzasına layığım ben sana inanmanın,
Cezasına layığım ben sana güvenmenin.
Varlığım zulüm dolu hayat yok bu gidişte,
Dertlerle sarılıyorum senden gelen sevinçte.
Senin için fark etmez yaşamamda ölmemde,
Ben ağlarken gülersin sen busun işte, sen busun işte.
Kendinden de uzaksın kalbin sanki taş gibi,
Ömrümü mahvettin intikam alır gibi,
Hayatımı mahvettin intikam alır gibi.
Dünya mı dardı bize mutlu olmak mı zordu sanki,
Uzattığım ellerimi tutsaydın SEver gibi.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder